Evaluatie programmadeel ‘ontwikkeling van de beeldende vermogens van het kind’
Beschrijving van de invloed van onderwijs op beeldend vermogen van het kind
Onderwijs speelt eigenlijk vanaf dat het kind 4 wordt mee in het leven. De beeldende vermogens ontwikkelen zich vooral door oefening maar ook door stimulatie van buitenaf. Door te oefenen en na te bootsen leert een kind zitten, spreken, handelingen verrichten en natuurlijk ook tekenen.
Het onderwijs per school in de beeldende vakken verschilt natuurlijk per school, dus sommige kinderen worden veel meer blootgesteld aan mogelijkheden om hun beeldende vermogens te ontwikkelen. Sommige dingen leer je alleen niet door te kijken, dit gaat vooral over technische elementen zoals perspectief en een kubus met diepte tekenen. Kinderen leren dan een soort trucjes om deze dingen te kunnen tekenen. Scholen zijn er niet om de beeldende vermogens van kinderen te sturen maar vooral te om ze te begeleiden en te onderwijzen.
Kinderen houden van knutselen, tekenen en bezig zijn met hun handen. In het begin van het onderwijs wordt dit vooral gebruikt om de kinderen te stimuleren, ze dingen te leren en ze bezig te houden. De basis wordt gelegd door het kind kennis te laten maken met materialen en technieken die hij/zij thuis misschien niet tot zijn/haar beschikking hebben. Ook worden door diverse opdrachten dingen zoals kleur en vorm tastbaarder gemaakt door veel thema’s te gebruiken (sinterklaas,Pasen). Later wordt het leren steeds belangrijker en worden beeldende kunsten gebruikt als pauze tussen het kennis vergaren.
Zonder de aandacht voor beeldende opdrachten in het onderwijs zouden veel kinderen de basisontwikkeling in de beeldende vermogens missen. Het nadeel van de invloed van het onderwijs is dat naturalisme en realisme gestimuleerd wordt. Het vrije denken wat veel kinderen van nature hebben als ze jong zijn wordt er helemaal uitgeramd. Als je een kleuter zegt te gaan tekenen krijg je ontzettend veel verschillende soorten tekeningen, waar hij/zij maar aan denkt. Vraag je dit aan een oudere leerling dan krijg je de vraag ‘wat moet ik tekenen dan?’ . Het lijkt wel of hun fantasie en zelfvertrouwen namate ze meer theorie leren steeds minder word. Alles moet opeens kloppen volgens die regels die ze zijn aangeleerd en die ze blijven gebruiken tot ze volwassen zijn.
Het grappige aan kindertekeningen is dat de ontwikkeling van krabbels naar meer naturalistisch tekenen gaat. Dit gebeurd ook in de tijdlijn van de kunst.
We beginnen in de Prehistorie waar de beeldende vormen die opgegraven zijn nog erg simpel en hoekig zijn. Het zijn soms meer krabbels dan echte tekeningen. Deze krabbels en manieren van tekenen lijken er op de koppotige die kinderen in de leeftijd van 1-4 tekenen.
Na de Prehistorie gaat de beeldende vormgeving zich steeds verder ontwikkelen. Schilders proberen ook zo goed mogelijk na te schilderen wat ze zien en door te oefenen en technieken van hun voorouders te gebruiken lukt dit steeds beter. Langzaam aan worden de schilderijen steeds naturalistischer, er komt perspectief bij en diepte .
Zoals er in de kunst stromen zijn die abstracter zijn en hun eigen kenmerken hebben gebeurd dit ook met kindertekeningen. Het kind ontwikkeld zijn beeldend vermogen door te oefenen en te leren en kan zo steeds naturalistischer tekenen. Beheerst het kind deze basis dan kan het altijd besluiten of hij/zij deze kennis aan de kant gooit om juist weer terug te vallen naar abstractie of karikaturistischer. Wat we nu zien in deze tijd is dat de grote meesters van vroeger heel erg bedreven waren in het realisme maar dat wij nu eigenlijk die regels laten varen en weer terug gaan naar het regelloze tekenen.
Kinderen houden van tekenen, ze vinden het leuk omdat ze er complimentjes over krijgen van volwassene maar ook omdat ze bezig zijn zelf iets te creëren, hun eigen wereld.
Het is net als een handtekening een unieke stijl per kind, ook al zitten kinderen naast elkaar en maken ze hetzelfde toch zal de een het net iets anders doen dan de ander.
Kindertekeningen zijn heel beïnvloedbaar door volwassenen, leraren, verhalen of de televisie. Kinderen gebruiken alles om na te tekenen en maken zo een mengeling van fantasie, realiteit en nabootsing.
Ik vind het fascinerend om nu naar kindertekeningen te kijken en te zien hoe ver de kinderen zijn met hun beeldende ontwikkeling. Het is eigenlijk zo vreemd dat elk kind op een bepaald moment, vroeger of later begint met een vastliggende reeks aan kenmerken voor de beeldende ontwikkeling. Ze maken allemaal op een bepaalde leeftijd auto’s,bloemen en natuurlijk de koppotige.
Tijdens mijn zoektocht naar kindertekenen kwam ik bij een jongetje waarvan de moeder is terug gegaan naar India. Zijn vader vertelde me dat hij in die periode opeens weken lang getekend heeft. Dat vond ik erg aansprekend en mooi om te horen. Er is ontzettend veel uit een kindertekening af te leiden; angst, dromen, gevoelens het zijn eigenlijk pagina’s uit de boeken die in het hoofd van de kinderen zitten en waar volwassenen niet bij kun
nen.
Ik snap dat volwassenen graag kindertekeningen gebruiken om erachter te komen of er iets mis is met hun kinderen (achterstand, nare gebeurtenis) het is een manier van communiceren over dingen waartoe in kind nog niet in staat is ze uit te leggen of mee te delen.
Kinderkunst is eigenlijk de bron van alle kunst. We zijn allemaal op die manier begonnen en hebben ons verder ontwikkeld. De kunst van de Prehistorie tot aan de Barok alles is begonnen met dezelfde eenvoud en fantasie.
Conclusie op de opdracht:
Kinderen houden van tekenen, ze vinden het leuk omdat ze er complimentjes over krijgen van volwassene maar ook omdat ze bezig zijn zelf iets te creëren, hun eigen wereld.
Het is net als een handtekening een unieke stijl per kind, ook al zitten kinderen naast elkaar en maken ze hetzelfde toch zal de een het net iets anders doen dan de ander.
Kindertekeningen zijn heel beïnvloedbaar door volwassenen, leraren, verhalen of de televisie. Kinderen gebruiken alles om na te tekenen en maken zo een mengeling van fantasie, realiteit en nabootsing.
Ik vind het fascinerend om nu naar kindertekeningen te kijken en te zien hoe ver de kinderen zijn met hun beeldende ontwikkeling. Het is eigenlijk zo vreemd dat elk kind op een bepaald moment, vroeger of later begint met een vastliggende reeks aan kenmerken voor de beeldende ontwikkeling. Ze maken allemaal op een bepaalde leeftijd auto’s,bloemen en natuurlijk de koppotige.
Tijdens mijn zoektocht naar kindertekenen kwam ik bij een jongetje waarvan de moeder is terug gegaan naar India. Zijn vader vertelde me dat hij in die periode opeens weken lang getekend heeft. Dat vond ik erg aansprekend en mooi om te horen. Er is ontzettend veel uit een kindertekening af te leiden; angst, dromen, gevoelens het zijn eigenlijk pagina’s uit de boeken die in het hoofd van de kinderen zitten en waar volwassenen niet bij kun
nen.
Ik snap dat volwassenen graag kindertekeningen gebruiken om erachter te komen of er iets mis is met hun kinderen (achterstand, nare gebeurtenis) het is een manier van communiceren over dingen waartoe in kind nog niet in staat is ze uit te leggen of mee te delen.
Kinderkunst is eigenlijk de bron van alle kunst. We zijn allemaal op die manier begonnen en hebben ons verder ontwikkeld. De kunst van de Prehistorie tot aan de Barok alles is begonnen met dezelfde eenvoud en fantasie.
